خــــاطــــره هـــــا را همـــه از یـاد برد

خــــاطــــــــــره انگیـــزتــــریـــن مردها

شـــــارح نـــی نامـــه ی انـــدوه شد

نــــــــای شـــبـــآویـــزتــــریـن مـردها

خـاطره ی سـوگسرودی است تلخ

نغمـــــه ی گلبیـــزتــــــریــن مــردها

پنجره نگشـوده به صبحی قـــریب

خــــانـــــه ی شبخیـــــزترین مردها

آه که سرشار شد از خون واشک

ســــاغــــــر لبــــریـــزتـریــن مردها

خیـــــره در آیینه ؛ نهیبی به خود

ای همـــه نـــاچیـــــزتریــن مردها

صبح شـــــد و غنچه تبسّم نکرد

در شـــب پاییـــــزتـرین مــــردها.

یارب به دعای «یامن ارجوه» رجب

بر هر سحـر و غروب بشکوه رجب

توفیـــق سعـــــادتــــــی بده تا ببریم

فیض از بــرکات نغز و انبوه  رجب.

بیا که قبله بگردانیم

به سمت آتشکده ی گل سوری

آنجاخدایی دارد

که از طراوت انگشتانش

بهار جوانه می زند

*

عمود می ایستم

چتری از زنبق در دست

زیر باران ستاره

شولایی از یقین آتش بر تن دارم

که نماز مرا به اهورا پیوند می زند

و ققنوس در سجاده ام تخم  می گذارد

*

اهرمن را رمی می کنم

با رملهای تفیده

امشب با شاپرکها

قرار نماز عشق دارم

بر سمت قبله ای که از چهار سمت

به گل سوری ختم می شود.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

تا به یــــــاد مـــــــا بیـــــارد گل نمــــــاد عاشقی است

گاه گاه از کـــــوچــــــه ی مــــــا هم گذر دارد بهـــار ...