تـــــو شهیــــــد مدافـــــع حرمــــی

ارجمنــــد و عزیــــــــــز و محترمی

زنـــــده ای در جــــوار رحمت حق

هستــــی جــــــــــــاودان لاعدمی

شـــادمـــــــان در کنار کوثر عشق

بـــــــا علــــی همکلام و همقدمی

تو رهـا از هوس ، شکسته قفس

ما گرفتــــــــار رنــــج بیش و کمی

تو شمیـــــم کتیبـــه هـــــای ضریح

شور مرثیــــــه هــــــای محتشمی

روی دوش ملائـــــــک ملکـــــــــوت

نقشبنــــــــد عبــــــــــارت علمــــی

عــــــدل را بــــــــــازوان نیـــــرومند

مشت محکـــم به گرده ی ستمی

***

ای سحـــــــاب عمیــم رحمت حق

بر دل و جــــان مـــــا ببــــــار دمی

ما همـــه خـــاربـن تو سرو سهی

ما همــــه قطره قطره ها تو یمی

از تـــــو داریـــــم التمــــاس دعــــا

گوشه چشمی ، عنایتی ، کرمـی

گر تـــــو باشـــــــی بـه یاد ما دیگر

چه ملالی؟ چه محنتی؟ چه غمی؟

(1)

از خانه برون میا تو ای رشک پری

در پرده بمان چرا کنی پرده دری؟

ترسم اگر از خانه به گلشن گذری

گل بوی تو گیرد و تو بوی دگری !

(2)

ای بــاد صبــــــا اگر بــــــــه کاشان گذری

مکثـــــی بنمــــــــا دمِ ســـــرای پـــــدری

آهسته بگوکه خوش عمل هست هنوز

در محنـــت و درمــانـدگــی و دربدری !

(3)

در دوره ی جنگ نرم با خصم جری

کز هر طرفی عیان بود فتنه گری

بی پولی و بی نوایی و بی هنری

سهل است ، خدا نیاورد بی بصری!

ای من به فدای ژرفنای دل تو

بر دیده نهم ز شوق پای دل تو

تو در دل من جای بلندی داری

ایدوست بگو منم کجای دل تو؟

ای تو شعــر همــــــاره پر شورم

نغمــــــــه ی دلنـــــــواز سنتورم

ای که نزدیکتـــــــر زمن به منی

وی که فرسنگهــــــــا ز تو دورم

حالم این را کنـــــد به من حالی

بی عنایت به عشـــق پر شورم

که جدا گشتن ازتـو اجباریست

که به دل کنـــدن از تو مجبورم

حال و روز مـــــرا بیــــــا و ببین

عاجزی گـــــــر ز درک منظورم

آفتــــــابـــــم که بــــر لب بامم

پای لنگـــــــــم که بر لب گورم

عشــــق دیرین من خداحافظ

جان من ، دیـن من خداحافظ.