سفارش تبلیغ
صبا ویژن

از    چارطرف     اگر  چه     امداد شدیم

واداده ی      بازی       پر     ایراد شدیم


افسوس   که  در  یک قدمی   از  فینال

ایران به قطر باخت ، عرب شاد شدیم!




تاریخ : پنج شنبه 102/11/19 | 8:7 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر

 ای جلوه ی صادر نخستین زهرا(س)

آیینه ی   حق نمای     آیین زهرا(س)

همپای   علی (ع)  امام   تقوا  بودی

آغازگر     «جهاد تبیین»     زهرا(س)




تاریخ : پنج شنبه 102/10/14 | 12:25 عصر | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر

                   
شب یلداست شب خاطره ها
خاطراتی همه شیرین و عزیز
خاطراتی همه از عطر صمیمیت و شادی لبریز
فرصتی سبز و بهارآیین تا بار دگر
پیش هم بنشینیم
نفس سرد زمستان را با زمزمه ها
-نقل یک خاطره از دفتر پیشین ترها
خواندن یک غزل از حافظ شیراز
-که دلهامان را
گرمتر می خواهد-
دور کنیم
به تمنای بهاری کز راه
خواهد آمد و صمیمیت سبزش را
خواهد بخشید
-خاطر آسوده ز دیوی که پس پنجره کرده ست کمین-
دل خود را و دل یاران را
مسرور کنیم
صحبت از گرمی دلبستگی و نور کنیم.


در دوران کودکی و نوجوانی ، با نام شب یلدا فقط در کتابها و مجلات آشنا بودم ؛ چون در کاشان ، این شب معروف و خاطره انگیز را با نام شب چلّه می شناختند.کسانی که این شب را جشن می گرفتند و دورهمی خانوادگی داشتند بسیار معدود بودند.در بین کاشانیها برای شب یلدا  جایگاهی رفیع نبود.شاید پنج درصد مردم شهر و ده درصد مردم روستا شب چلّه را دورهمی داشتند و به صورت کمرنگ جشن می گرفتند.
یکی از فامیل من که به جدّ معتقد به جشن شب چلّه بود دایی غلامعلی مرحومم بود.همان شکارچی دوست ِدکتر نعمت الله مدیحی (دکتر مدیحی بزرگ) و بواسطه ی آن سهراب سپهری.

غروب سی ام آذر که از راه می رسید مادر مهربانم من و خواهر برادرهایم را مخاطب قرار می داد و با لحن مهربان و خوشایندش ما را به انجام هرچه زودتر تکالیف مدرسه ترغیب می کرد و سپس می گفت: امشب شب چلّه ست و شام و شبچره خانه ی دایی غلام مهمانیم.
ساعت 9 شب که می شد ما بچه ها همراه با پدر و مادر و ننه آقام  ـــ که برای جشن شب چلّه شور و شوقی کودکانه داشت و از بروز آن ابایی نداشت ـــ سوار بر وانت عمو خیرالله راهی مزرعه ی باقرآباد محل سکونت دایی غلام و خانواده اش می شدیم.
شب چلّه یا همان یلدا در کنار خانواده ی دایی غلام به ما بیش از بزرگترها خوش می گذشت.
زن دایی ساراخاتون با سلیقه ام که اصالتآ برزکی بود با میوه هایی چون انار و سیب و گلابی و تنقلاتی چون جوزقند و برگه ی هلو و زردآلو و نخودچی کشمش و تنده (مغز تفت داده شده ی هسته ی زردآلو) از همه پذیرایی می کرد.اما در سفره ی هله هولی های زن دایی عزیزم یاد ندارم که هندوانه حضور داشته باشد.ساعت یازه ونیم شب شام را که عبارت بود از کاچی (همان کاچی بهتر از هیچی ، نه ترحلوا مانندی که در شهرهایی غیر از کاشان به آن کاچی اطلاق می شود) نوش جان می کردیم.کاچی مورد بحث از آن کاچی های باصطلاح امروزی ها لاکچری بود وما در کمتر شب و روز ی از سال مانندش را می خوردیم.در وسط این کاچی که در سینی مسین کنگره داری (مجمع) ریخته می شد به قاعده ی سه چهار کیلو قرمه ــــ که در کاشان و توابع به آن گوشتقلیه می گفتند ومی گویند و قرب پنجاه سال از آخرین باری که نوش جانش کردم می گذرد ــــ قرار داشت.البته بعضی خانواده ها هم شامشان صبحانه ی دیگر ایام سال در جاهای مختلف یعنی کله پاچه ی گوسفند بود که با اشتها نوش جان می کردند.

بعد از شام ، تا ساعت دو بامداد اوقات همه به شبچره و نقل خاطرات و دوبیتی خوانی می گذشت ومن یاد ندارم در شب چلّه های مذکور شاهنامه خوانی رواج داشته باشد ؛ اگرچه فال گرفتن از دیوان حافظ مرسوم بود.دقایقی گذشته از ساعت دو بامداد مهمانان دایی غلام به خانه های خود برمی گشتند  ، تا شب اول اسفند که باز چنین جشن دلپذیری در خانه ی دایی غلام برپا می شد.

یاد وخاطره ی عزیز آن شب چلّه ها (شب یلداها) همیشه با من است و این روزها با یاد آوری اش جز آه و افسوس و گوشه ی چشم تر کردنی ندارم.

*رباعی یلدایی برره ای جهت انبساط خاطر

تو خونه ی ما نه نون خورش پیدایَه
نه  اشکنه  قوت  مو   نه  ترحلوایَه

بین بوامو  و موام همه ش دعوایَه
گور  پی یَرِ  ِ هر چی  شب یلدایَه!




تاریخ : چهارشنبه 102/9/29 | 10:11 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر


چرا     به     بزم      من     آن    ماهرو  نمی‌آید؟
چه    کرده ام     که     سراغ   من     او نمی‌آید؟

چه شد   که   دشت دلم   را   نویدبخش    بهار
غزال      گل      نفس       مشک     بو نمی آید؟

کسی که   داشت    شراب   حیاتبخش   وصال
به    سمت    و   سوی  دلم   با   سبو نمی آید

امید      دربدر     کوچه های    تنهایی    است
دگر        سراغ          دلم          آرزو  نمی آید

فراق   تا    که    مرا   دید   جستجوگر   گفت
برو    به     گوشه ی    عزلت   که   او نمی آید

سراب وار   از    اوهام    خود   کناره    بجوی
که     آب    رفته    دوباره   به     جو نمی آید

خیال خام چرا ؟  ای  که سوی  چشمت  رفت
دگر   نگار    به    این    سمت و سو نمی آید

نشسته   بغض غریبی  به  نای من   زان   رو
نفس    بریده      برون     از     گلو  نمی آید

چنان  شکسته  دل  من  به   زیر بار  غمش
که    با    گذشت    قرون   نیز   رو نمی آید

مقدّس است چنان یاد  او  که  شرحش  را
قلم    به     دفتر    من   بی وضو  نمی آید

دلم خوش   است  به   آواز   غوک  مردابی
به سمت  برکه ی  من  گر چه  قو  نمی آید.




تاریخ : دوشنبه 102/9/20 | 9:16 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر

چه کسی می گوید
که گرانی شده است ؟!   
دوره ی ارزانی‌ست :
 دل‌ربودن ارزان ....
دل‌شکستن ارزان ....
دوستی‌ گرچه گران ........
دشمنی‌ها ارزان ...

چه کسی می گوید
که گرانی شده است؟
همه جا هست شرافت ارزان ....
 و نجابت ارزان .....
آبرو قیمت یک تکه ی نان .....
 و دروغ از همه‌ چیز ارزان تر ...

چه کسی می گوید
جنس ها نایاب است؟
نان آمیخته با ننگ اگر می خواهید
نام آلوده به نیرنگ اگر می خواهید
همه جا فتّ و فراوان است
در دسترس است...

این میان ای تو به هر سونگران
عشق این ورد زبان من و تو
قصه ی روز و شبان من و تو
آفت دائم جان من و تو
بنجلی هست که درهم شده است
به چه میزان آیا
قیمت آن کم شده است؟

رهگذر دور و برت را بنگر خوب ببین
در دیاری که نجابت مرده ست
که شرافت مرده ست
که رسالت مرده ست
که اصالت به رذالت مرده ست
قیمت هر انسان
وه چه تخفیف بزرگی خورده‌است!




تاریخ : پنج شنبه 102/9/9 | 11:54 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر

خوانده ام از کتاب چشمانت
غزلیات    ناب       چشمانت

بیش از اینم مجال خواندن هست
گر نباشد    عتاب    چشمانت

می گذارم قرار شعر دگر
همه  با انتخاب چشمانت

بخت بیدار همچنانم هست
به موازات خواب چشمانت

به گلوی من شکسته بریز
سرمه گر نیست باب چشمانت

کاش می شد به خوشدلی نوشید
دوسه  جام از  شراب  چشمانت

دلت آباد  باد   تا به  ابد
که شدستم خراب چشمانت

قمصر شهر ما کم آورده
در کنار گلاب   چشمانت

چیست جز ازدحام اهل نظر
باعث اعتصاب  چشمانت؟

می فریبد  نگاه  تشنه مرا
با نگاهی  سراب چشمانت

پرسشی کرد دل وصال تو را
تا چه باشد  جواب  چشمانت

به هزاران  گناه  آلودم
ای پریرو   ثواب چشمانت

در مسیری که عشق یکطرفه ست
شدم آخر مجاب چشمانت

دلم آید تو را ز پی شب و روز
می دهی گر که جا به چشمانت

شب تاریک ما به روز رساند
جلوه ی  آفتاب  چشمانت

دل تنگ مرا نشانه گرفت
مژه ، تیر شهاب چشمانت

کاش ساقی به ساغرم ریزد
می گلرنگ و ناب چشمانت

دم آخر دلم به تیغ کشید
حضرت مستطاب چشمانت

خفته تا صبح محشر ای زیبا
فتنه  زیر  نقاب   چشمانت

دل من صعوه ای ضعیف بود
زیر چنگ عقاب چشمانت

خبر ای کاش از رضاخان بود
روز کشف حجاب چشمانت!

عکس صدها دل شکسته بود
جا به جا  نصب قاب  چشمانت

نشود قسمت دل تنگم
فیض عالی جناب چشمانت

توتیا چون که یاد چشم تو کرد
گفتم این هم   خضاب چشمانت

بروم.... یا  بمانم  ای   زیبا
چیست آخر جواب چشمانت؟

مصرعی را که پیر عشق سرود
هست فصل الخطاب چشمانت

فال نیکو گرفتم و بستم
بیت آخر  کتاب چشمانت.




تاریخ : چهارشنبه 102/8/24 | 2:17 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر


هر شب که با یاد تو گرم گفتگو بودم
تنها ولی سرشار عشق و آرزو بودم

درظلمت شبها فروغ عشق می دیدم
وقتی  که  با  آیینه رویی  روبرو بودم

تا گوهر وصل تو را یابم خدا داند
دریا به دریا روز و شب در جستجوبودم

در خودفراموشی خیال یار با من بود
شکر خدا هر جا که بودم یاد او بودم

یاد تو وصلم کرد با دریای احساسات
بی یاد تو جاری ولی همواره جو بودم

کم سو چراغی در شبستان روبه خاموشی
محو هجوم بادها از چار سو بودم

چون دلقکان رانده از دربارها هر روز
آماج قلماسنگ طفلان کوبه کو بودم

وقتی رقیب از راه آمد خاطراتم را
دفتر به دفتر قصه ی سنگ و سبو بودم

وقتی خیالت بود و من در گوشه ای خلوت
خاموش اگر ، یک سینه اسرار مگو بودم

گویی که با وهم سرابی شوم و وحشتبار
یک شاخه گل خشکیده و بی رنگ و بو بودم

دنبال دستی  مهربان همواره می گشتم
در باتلاق فکر خود وقتی فرو بودم

شرح پریشان حالی ام را همچو گیسویت
ای کاش تا وقت سحرگه مو به مو بودم

بگذر ، حلالم کن ، ببخشایم اگر گاهی
ای مهربانتر از همه من تندخو بودم

وقت وداع آمد عزیز من خداحافظ
شرمنده ام گر عاشقی بی چشم و رو بودم.




تاریخ : یکشنبه 102/7/30 | 12:23 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر



غزّه در خون غزّه در آتش
آن طرفتر
-پاسخی جانانه از یاران شیراوژن-
لانه ی کفتار در آتش
*
توده ی خاکستری برجا
مانده اینجا از شرار خشم جلادان
خانه بربادان
شاخه ی زیتون به خون آذین
بال و پرهای سفید عشق
-از خون کبوتر سرخ
*
یک طرف کودک در آتش
یک طرف مادر
-لاله با گلبرگ در آتش-
مرگ بر آتش!


فلسطین     ای      طنین     هستی      عشق
جنونی       زاده ی           سرمستی      عشق

زلال آوایی                  لبهای                تشنه
قیام       سنگ       در       امحای       دشنه

ترنّم       کرده      با        خونین         روایت
شکوه       فتح       را        تا        بی نهایت

کبوتر کشته ی          پژمرده             زیتون
لگد کوب              شرارتهای          صهیون

کفن  پوشی به  میدان   سنگ    درمشت
و    یک    تاریخ      بار    جنگ    بر    پشت

خروش آوا       صحاری      در       صحاری
شکوه        رزم      و        رمز        پایداری

شهادت نامه ای         با     خون    نوشته
به     برگ     لاله     بر       بال      فرشته

به        دنیای       خصومتهای        فردی
نشان     سینه ی         سینای       مردی

فلسطین    ای      سراسر   شور    فریاد
نه   از   دل  رفته ای    ما را   نه    از   یاد

به    دلها     تا        عبوری       تازه   داری
به    هر    شعری   حضوری     تازه  داری

بتاب        ای             آفتاب        انتفاضه
چراغ                  انقلاب             انتفاضه

بتاب  و      چشم     خفاشان   هدف کن
تمام        نور جویان  را       به  صف  کن

بگو  با     نور جویان       گاه  جنگ است
که       تنها      راه  باقی راه جنگ  است

بگو    با       لشکر        طیراً          ابابیل
هجوم     آرند    بر        اردوی       قابیل

هجوم     آرند   با            سجّیل    دیگر
هویدا        گشته       عام الفیل     دیگر

فلسطین     ای   تبسّم     کرده در خون
رهایی   را   ترنّم     کرده      در       خون

غم      بیت المقدس      کشت      ما  را
حضور     شوم      کرکس    کشت ما را

خوشا  محرم   شدن   با    جامه ی رزم
وصیت نامه ای           با    خامه ی رزم

طواف          مسجد الاقصی      نمودن
هزاران    عقده   از     دل   وا     نمودن

همان مسجد  که    کانون  قیام است
بر    اسراییلیان     بیت الحرام    است

خوشا       رمی جمر     کردن     دمادم
خروشیدن     خطر      کردن       دمادم

ترنّم        سوره ی       الثوره      کردن
« محمد دوره »ها    را      دوره    کردن

خوشا    قدس  و   نسیم وادی قدس
قلم     بگذار       تا       آزادی     قدس

قلم  بگذار    و     سنگ  از   راه  بر دار
مغیلان    درنگ      از       راه      بر دار

مسلح   شو     به     سنگ    انتفاضه
که   پیروز    است      جنگ    انتفاضه .




تاریخ : پنج شنبه 102/7/27 | 4:42 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر



من    از   «سپیده دمان»  راه    برده ام     به «نیستان»
به  هدیه    شعله ای   از     آه   برده ام     به «نیستان»

شعور      مندرسم       را      نهاده ام        به       کناری
هر    آنچه      فاخر     دلخواه   برده ام    به «نیستان»

دل    شکسته ی     من     با   نسیم     عشق    نلرزد
چنین     متاع      به      اکراه     برده ام  به «نیستان»

به     صدر     تا      بنشیند     دوباره       قدر     ببیند
فتاده    یوسف    در    چاه     برده ام     به «نیستان»

اگر  چه  نیست   ز  بی مایگی    به  کف  ده  خشتم
برای    بی بی دل   ،   شاه      برده ام  به «نیستان»

خیال     خام      پلنگ      همیشه      منزوی ام   را
جهیده    تا     زبر     ماه    برده ا م     به «نیستان»

برای       طرفه        جوانان      چهره ها      ملکوتی
پیام     پیر      دل    آگاه      برده ام   به «نیستان»

چو  یوسفم  شده   حسن  ختام   «احسن مثوای»
که  شادمان  «صدق الله»  برده ام  به «نیستان»!




تاریخ : جمعه 102/7/21 | 11:34 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر


کودک آزار   به   هر   کیش  و  ز  هر  ملیّت
پیش چشم همه از پیرو جوان منفور است

چه یهودی چه مسیحی چه مسلمان زاده
اگر از جاده ی  انصاف  و  مروّت دور است

چشم سر دارد و از دیده ی دل نابیناست
جان به تن دارد و همچون جسدی درگوراست

آدمیزاده  گر  از  جام  خشونت  سرمست
آدمیزاده  گر  از  جامه ی  تقوا  عور است

نیست انسان که براو خشم وغضب مستولی ست
هست حیوان که ز رنج دگران مسرور است

بی گناه است ایمن گر که بود پیل دمان
بی گناه است ایمن گر که نوان چون موراست

گر که ایمانت به عهدین بود یا که زبور
ور که قرآن و اوستات به دین منظور است

باید آموخته باشی که در این خمسه ی حق
آیه ای هست که مستور نه و مسطور است

حق به داوود و به موسی و به عیسی فرمود
نیز با احمد و آشو که نبی المبرور است

آن که طاغوت مرام است سراپا ظلمت
وان که ایمان به خدا داشت سراپا نور است.




تاریخ : دوشنبه 102/7/17 | 9:38 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر
مطالب قدیمی‌تر >>