یک جنگل خاطره با من

یک دریا خاطره با تو

شاید بشود پیوندی زد

بین جنگل و دریا

با طاق نصرتی از گل

یا با ستاره ی دریایی!

یارب   ز  نور  توکّل   روشن    دل    و   جان   من   کن
از    اشک  چشم  ملایک   گوهر  به  دامان   من   کن

عمری  اگر  بی  نصیبم   ،  محروم   از    بوی    سیبم
گویای   امّن یجیبم   ،   ای  دوست  درمان  من   کن

گر  در  به    رویم   ببندی  ،  راهی   به  جایی   ندارم
مفتاح   دُرج     ولا    را   ،  یک لحظه   از  آن من   کن

در  دوزخ   نامرادی   ،   آتش    به     جانم    همیشه
از   آب   تسنیم  رحمت   ،  خاموش  نیران   من   کن

در  کوره   راه     حوادث  ،  تا    در    مهالک    نیفتم
فرمان   پذیرم   الهی   ،   دل  را  به  فرمان من  کن

در  پیله ی    من اسیرم  ،  محکوم    خوی  شریرم
رنگ  تو  را   تا  بگیرم   ،   مأیوس شیطان من  کن

پیمان  نهادم به عمری   ،  در کوی  پیمانه  نوشان
از  خط ّ   ساقی  الهی  ، طغرای    پیمان  من   کن

با   خار در  پا  دویدم   ،   تا   کوی  وحدت  رسیدم
پاداشن    پایمردی   ،   گل   در  گریبان   من   کن .

بر آن   سرم   که    تحمّل   کنم   مصائب را
گل     امید     دهم     خلق های    خائب را

بر آن  سرم   که  از  اندیشه های  انسانی
چراغ   راه    کنم   فکر   و    ذکر   صائب را

به   یمن    آیه ی لاتقنطوا  به  رحمت حق
امیدوار      کنم      نفس های     حائب را

کلید    باغ    بهشت  از  کلام وحی  دهم
معاشران    ز    عمق      وجود     تائب را

به   روز   واقعه   در     جمع    آرزومندان
رقیب     صبح      کنم     لیلة الرغائب را

به  جمع منتظران  با دعای عهد  و  فرج
به    فال   نیک  بگیرم   حضور   نائب را

صباح جمعه  به  فیض  دعای ندبه کنم
طلب  ز  شوق  ،  ظهور   امام  غائب را.